วันพฤหัสบดีที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

อีสุกอีใส









    เกิดจากการติดเชื้อไวรัสอีสุกอีใส
ผู้ป่วยจะมีอาการไข้และมีตุ่มขึ้นทั่วไป
ตามร่างกาย

การติดต่อ :
    ติดต่อทางลมหายใจหรือสัมผัส
บริเวณตุ่มน้ำใสโดยตรง มีระยะฟักตัว
เฉลี่ย 14-16 วัน ผู้ที่เป็นสุกใส สามารถ
แพร่เชื้อได้ตั้งแต่ 1-2 วัน ก่อนผื่นขึ้น
จนกระทั่งผื่นผิวหนังตกสะเก็ด



                             อาการ :
                  1.  อาการสำคัญ จะมีไข้ อ่อนเพลีย บางรายไข้อาจสูงถึง 39 องศาเซลเซียส
                       ต่อเนื่องได้นาน 3-6 วัน
                  2.  จะมีผื่นขึ้นพร้อมๆ กันกับมีไข้ หรือ 1 วันหลังจากมีไข้ เิริ่มแรกจะขึ้นเป็นตุ่ม
                       แดงราบก่อน ต่อมาจะกลายเป็นตุ่มนูน มีน้ำใสๆ อยู่ข้างในและมีอาการคัน
                       ต่อมาเป็นหนอง หลังจากนั้น 2-4 วัน ก็จะตกสะเก็ด ผื่นและตุ่มจะขึ้นตาม
                       ไรผมก่อน แล้วลามไปตามหน้า ลำตัวและแผ่นหลัง

                            อาการแทรกซ้อน :
                     ที่อาจพบ ได้แก่ ปอดอักเสบ (คือมีอาการไข้ หายใจหอบ) สมองอักเสบ (มีไข้ ซึม ชัก
          หรือหมดสติ) แต่พบเป็นส่วนน้อยเท่านั้น  นอกจากนี้ ยังอาจพบภาวะแทรกซ้อนอื่นๆ เช่น
          ตับอักเสบ ข้ออักเสบ กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ ไตอักเสบ ภาวะเกล็ดเลือดต่ำ (เลือดออกง่าย)
          ภาวะโลหิตเป็นพิษ เป็นต้น

                      หญิงที่ตั้งครรภ์ถ้าเป็นอีสุกอีใสในช่วง 3 เดือนแรกของการตั้งครรภ์ อาจมีผลทำให้
          ทารกที่คลอดออกมาพิการได้ประมาณร้อยละ 5 เช่น มือเท้าเล็ก สมองพิการและในช่วง 3 เดือน
          สุดท้ายของการตั้งครรภ์ ถ้าแม่เป็นโรคนี้ 5 วันก่อนคลอดจนถึง 2 วันหลังคลอดทารกที่เกิดมา
          มีโอกาสติดเชื้อกลายเป็นโรคอีสุกอีใสชนิดรุนแรง

          การป้องกัน :
                      ปัจจุบันมีวัคซีนฉีดป้องกันโรคอีสุกอีใสแล้ว โดยให้ฉีด 2 ครั้ง ครั้งแรกเมื่อเด็ก
          อายุ 12 เดือน และครั้งที่ 2 เมื่ออายุ 4-6 ปี จะป้องกันโรคได้ตลอดไป

                      สามารถฉีดได้ในทุกอายุ โดยฉีด 2 เข็ม ห่างกันอย่างน้อย 1 เดือน

                      ถึงแม้ได้รับวัคซีนแล้วบางรายอาจเกิดผื่นอีสุกอีใสขึ้นได้หลังไปสัมผัสโรค แต่อาการ
          จะไม่รุนแรง มีไข้ต่ำและมีตุ่มน้ำน้อยกว่า 50 ตุ่มและไม่ค่อยเกิดแผลเป็น ยังพบว่าเด็กที่ได้รับ
          วัคซีนป้องกันโรคอีสุกอีใส เมื่อมีอายุมากขึ้น จะพบอุบัติการณ์และความรุนแรงของการป่วย
          เป็นโรคงูสวัด น้อยกว่าเด็กที่เป็นโรคอีสุกอีใสตามธรรมชาติ

          การดูแลรักษา :
                      สามารถรักษาตามอาการ โดยใช้ยาลดไข้ ลดอาการคัน แนะนำเรื่องการดูแล
          สุขอนามัยของผิวหนัง เช่น ตัดเล็บให้สั้น และให้ยาปฏิชีวนะถ้ามีการติดเชื้อแทรกซ้อน

                      กรณีที่เป็นรุนแรงหรือเด็กโตหรือมีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง ควรปรึกษาแพทย์เพื่อ
          พิจารณาให้ยาต้านไวรัส

         การดูแลรักษาตนเองสามารถกระทำได้ ดังนี้ :
                  1.  ตัดเล็บให้สั้นและล้างมือฟอกสบู่บ่อยๆ ระวังอย่าแกะหรือเกาตุ่ม เพื่อป้องกันไม่ให้
         ตุ่มกลายเป็นหนอง
                  2.  ควรอาบน้ำและฟอกสบู่วันละ 2-3 ครั้ง เพื่อป้องกันการติดเชื้อ
                  3.  ถ้ามีอาการปากเปื่อย ลิ้นเปื่อย ให้กลั้วปากด้วยน้ำเกลือ (ผสมเกลือป่นครึ่งช้อนโต๊ะ
         น้ำอุ่น 1 แก้ว) วันละ 2-3 ครั้ง และให้ผู้ป่วยกินอาหารอ่อนๆ
                  4.  ให้ผู้ป่วยกินอาหารได้ปกติและควรบำรุงด้วยอาหารพวกโปรตีน โรคอีสุกอีใสนี้ไม่มี
         ของแสลงแต่อย่างใด
                  5.  ถ้ามีไข้สูงให้กินยาลดไข้ พาราเซตามอล



วันพฤหัสบดีที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

ไข้หวัดใหญ่



         

                       เป็นโรคติดเชื้อไวรัสของระบบทางเดินหายใจ เกิดขึ้นได้ทุกเพศ ทุกวัย โดยเฉพาะ
    ในเด็ก  โรคนี้มักมีอาการรุนแรงกว่าไข้หวัดธรรมดาและมีโอกาสเกิดอาการแทรกซ้อนได้มากกว่า
     สาเหตุเกิดจากเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ ซึ่งอยู่ในน้ำมูกและเสมหะของผู้ป่วย ผู้ป่วยจะมีอาการค่อนข้าง
    เร็วกว่าไข้หวัดธรรมดา ปวดศีรษะอย่างรุนแรง ปวดกล้ามเนื้อ อ่อนเพลียอย่างฉับพลัน

                       การติดต่อ                                                  ระยะติดต่อ
          1. เชื้อสามารถติดต่อจากคนหนึ่ง                       **   ระยะเวลาที่ติดต่อคนอื่น 
   ไปอีกคนหนึ่ง โดยการหายใจได้รับน้ำมูก                         คือ 1 วัน ก่อนเกิดอาการ
   หรือเสมหะของผู้ป่วย โดยเชื้อจะผ่าน                       **   5 วัน หลังมีอาการ
   เข้าทางเยื่อบุตา จมูก และปาก                                  **   ในเด็กอาจจะแพร่เชื้อ 6 วัน ก่อนมีอาการ
          2. การสัมผัสสิ่งปนเปื้อนเชื้อโรค                              และแพร่เชื้อได้นาน 10 วัน
   เช่น ผ้าเช็ดหน้า ช้อน แก้วน้ำ การจูบ
          3. การที่มือไปสัมผัสเชื้อแล้วขยี้ตา 
   หรือเอาเข้าปาก

                      อาการของโรค
           1. ไข้หวัดใหญ่ที่ไม่มีโรคแทรกซ้อน ระยะฟักตัว 1-4 วัน  โดยเฉลี่ย 2 วัน
                    -  ผู้ป่วยจะมีอาการอ่อนเพลียอย่างเฉียบพลัน
                    -  เบื่ออาหาร คลื่นไส้ ปวดศีรษะอย่างรุนแรง
                    -  ปวดตามแขน ขา ปวดข้อ ปวดรอบตัว
                    -  ไข้สูง 39-40 องศาเซลเซียส
                    -  เจ็บคอและคอแดง มีน้ำมูกใสไหล ไอแห้งๆ ตามตัวจะร้อน แดง ตาแดง
                    -  อาการอาเจียน หรือท้องเดิน ไข้เป็น 2-4 วัน แล้วค่อยๆ ลดลง
                       แต่อาการคัดจมูกและแสบคอยังคงอยู่ โดยทั่วไปจะหายภายใน 1 สัปดาห์
           2.  สำหรับรายที่เป็นรุนแรง มักเกิดในผู้ป่วยที่มีโรคเรื้อรังอยู่ก่อน และมักเกิดโรคแทรกซ้อน
                ที่ระบบอื่นด้วย เช่น
                    -  อาจจะพบการอักเสบของเยื่อหุ้มหัวใจ ผู้ป่วยจะมีอาการเจ็บหน้าอก หรืออาการ
                       หัวใจวาย ผู้ป่วยจะเหนื่อย
                    -  ระบบประสาท พบเยื่อหุ้มสมองอักเสบ และสมองอักเสบ
                       ผู้ป่วยจะปวดศีรษะมากและซึม
                    -  ระบบหายใจ มีหลอดลมอักเสบ และปอดบวม ผู้ป่วยจะแน่นหน้าอก และเหนื่อย
                    -  โดยทั่วไป ไข้หวัดใหญ่มักจะหายในไม่กี่วัน แต่ก็มีผู้ป่วยบางรายมีอาการไอ
                        และปวดตามตัวนาน 2 สัปดาห์  มักจะเกิดอาการปอดบวมและโรคหัวใจ
                        หรือโรคที่ผู้ป่วยเป็นอยู่

                                 โรคแทรกซ้อน                                    
              1.  ติดเชื้อแบคทีเรีย อาจทำให้ปอดบวม  ฝีในปอด หนองในช่องเยื่อหุ้มปอด                
              2.  ไข้หวัดใหญ่ในหญิงมีครรภ์ ผลต่อมารดา  มักเป็นชนิดรุนแรง และมีอาการมาก
                   ผลต่อเด็ก อาจจะทำให้แท้งได้                       
              3.  ผู้ป่วยบางราย โดยเฉพาะผู้สูงอายุ เด็กเล็ก ผู้ป่วยโรคเรื้อรัง เช่น โรคปอด 
                   หรือโรคหัวใจ  อาจเกิดอาการแทรกซ้อน เช่น ปอดบวม หลอดลมอักเสบ 
                   หูชั้นกลางอักเสบได้มากกว่าคนอื่นๆ และอาจมีอาการรุนแรงถึงขั้นเสียชีวิตได้                                    
                
                     การรักษาผู้ป่วยที่ไม่มีภาวะแทรกซ้อน     ดูแลตัวเองที่บ้านได้โดย
         -  นอนพักผ่อนมากๆ ไม่ตรากตรำทำงานหนัก
         -  ดื่มน้ำเปล่า น้ำผลไม้ และน้ำหวานมากๆ หรืออาจจะดื่มน้ำเกลือแร่ร่วมด้วย
         -  รับประทานอาหารอ่อนๆ
         -  ไม่อาบน้ำเย็นเวลามีไข้สูง ให้ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัว เมื่อไข้ลงแล้วควรอาบน้ำอุ่นอีก 5 วัน
         -  เวลาไอ หรือจาม ควรใช้ผ้าปิดปากและจมูก
         -  หมั่นล้างมือให้สะอาด
         -  ในช่วงที่มีการระบาด ให้หลีกเลี่ยงจากที่สาธารณะ

                       สำหรับผู้ใหญ่ที่เป็นไข้หวัดใหญ่                
         -  มีไข้สูงและเป็นเวลานาน                            
         -  หายใจลำบาก หรือหายใจหอบ                         
         -  เจ็บหรือแน่นหน้าอก                                  
         -  หน้ามืดเป็นลม                                          
         -  สับสน                                                    
         -  อาเจียน หรือ รับประทานอาหารไม่ได้             
                                                                                                 
                 ผู้ป่วยที่มีอาการดังต่อไปนี้ ต้องเข้ารักษาในโรงพยาบาล
        -  มีอาการขาดน้ำ ไม่สามารถดื่มน้ำได้อย่างเพียงพอ
        -  ไอแล้วมีเสมหะมีเลือดปน
        -  หายใจลำบาก หายใจหอบ
        -  สีริมฝีปากเปลี่ยนเป็นสีเขียว
        -  มีไข้สูงมากจนมีอาการเพ้อ
        -  มีอาการไข้และไอ หลังจากที่อาการไข้หวัดใหญ่หายไปแล้ว

                      การรักษาในโรงพยาบาล                                          
       -  ผู้ป่วยที่มีอาการขาดน้ำ แพทย์จะให้น้ำเกลือ      
       -  ถ้ามีอาการคัดจมูก แพทย์จะให้ยาลดน้ำมูก         
       -  ถ้าไม่มีโรคแทรกซ้อน ก็ไม่ควรให้ยาปฏิชีวนะ     
                                                                   
        ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะอาการหายภายใน 2-3 วัน  ไข้จะหายภายใน 7 วัน 
        อาการอ่อนเพลียอาจจะอยู่ได้นาน 1-2 สัปดาห์

                             การป้องกัน 
       -  ล้างมือบ่อยๆ
       -  หลีกเลี่ยงการเอามือเข้าปากหรือขยี้ตา
       -  อย่าใช้ของส่วนตัวร่วมกับผู้อื่น เช่น แก้วน้ำ
       -  หลีกเลี่ยงการสัมผัสใกล้ชิดเมื่อเวลาเจ็บป่วย
       -  เวลาไอหรือจาม ให้ใช้ผ้าปิดปากและจมูก









   

โรคไบโพล่าร์ (Bipolar Disorder)

Embed from Getty Images  โรคไบโพล่าร์ (Bipolar Disorder)            ปัจจุบันโลกเราทุกวันนี้มีแต่การแข่งขัน แก่งแย่งกันตลอดเวลา จนทำ...