เป็นโรคติดเชื้อไวรัสของระบบทางเดินหายใจ เกิดขึ้นได้ทุกเพศ ทุกวัย โดยเฉพาะ
ในเด็ก โรคนี้มักมีอาการรุนแรงกว่าไข้หวัดธรรมดาและมีโอกาสเกิดอาการแทรกซ้อนได้มากกว่า
สาเหตุเกิดจากเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ ซึ่งอยู่ในน้ำมูกและเสมหะของผู้ป่วย ผู้ป่วยจะมีอาการค่อนข้าง
เร็วกว่าไข้หวัดธรรมดา ปวดศีรษะอย่างรุนแรง ปวดกล้ามเนื้อ อ่อนเพลียอย่างฉับพลัน
การติดต่อ ระยะติดต่อ
1. เชื้อสามารถติดต่อจากคนหนึ่ง ** ระยะเวลาที่ติดต่อคนอื่น
ไปอีกคนหนึ่ง โดยการหายใจได้รับน้ำมูก คือ 1 วัน ก่อนเกิดอาการ
หรือเสมหะของผู้ป่วย โดยเชื้อจะผ่าน ** 5 วัน หลังมีอาการ
เข้าทางเยื่อบุตา จมูก และปาก ** ในเด็กอาจจะแพร่เชื้อ 6 วัน ก่อนมีอาการ
2. การสัมผัสสิ่งปนเปื้อนเชื้อโรค และแพร่เชื้อได้นาน 10 วัน
เช่น ผ้าเช็ดหน้า ช้อน แก้วน้ำ การจูบ
3. การที่มือไปสัมผัสเชื้อแล้วขยี้ตา
หรือเอาเข้าปาก
อาการของโรค
1. ไข้หวัดใหญ่ที่ไม่มีโรคแทรกซ้อน ระยะฟักตัว 1-4 วัน โดยเฉลี่ย 2 วัน
- ผู้ป่วยจะมีอาการอ่อนเพลียอย่างเฉียบพลัน
- เบื่ออาหาร คลื่นไส้ ปวดศีรษะอย่างรุนแรง
- ปวดตามแขน ขา ปวดข้อ ปวดรอบตัว
- ไข้สูง 39-40 องศาเซลเซียส
- เจ็บคอและคอแดง มีน้ำมูกใสไหล ไอแห้งๆ ตามตัวจะร้อน แดง ตาแดง
- อาการอาเจียน หรือท้องเดิน ไข้เป็น 2-4 วัน แล้วค่อยๆ ลดลง
แต่อาการคัดจมูกและแสบคอยังคงอยู่ โดยทั่วไปจะหายภายใน 1 สัปดาห์
2. สำหรับรายที่เป็นรุนแรง มักเกิดในผู้ป่วยที่มีโรคเรื้อรังอยู่ก่อน และมักเกิดโรคแทรกซ้อน
ที่ระบบอื่นด้วย เช่น
- อาจจะพบการอักเสบของเยื่อหุ้มหัวใจ ผู้ป่วยจะมีอาการเจ็บหน้าอก หรืออาการ
หัวใจวาย ผู้ป่วยจะเหนื่อย
- ระบบประสาท พบเยื่อหุ้มสมองอักเสบ และสมองอักเสบ
ผู้ป่วยจะปวดศีรษะมากและซึม
- ระบบหายใจ มีหลอดลมอักเสบ และปอดบวม ผู้ป่วยจะแน่นหน้าอก และเหนื่อย
- โดยทั่วไป ไข้หวัดใหญ่มักจะหายในไม่กี่วัน แต่ก็มีผู้ป่วยบางรายมีอาการไอ
และปวดตามตัวนาน 2 สัปดาห์ มักจะเกิดอาการปอดบวมและโรคหัวใจ
หรือโรคที่ผู้ป่วยเป็นอยู่
1. ติดเชื้อแบคทีเรีย อาจทำให้ปอดบวม ฝีในปอด หนองในช่องเยื่อหุ้มปอด
2. ไข้หวัดใหญ่ในหญิงมีครรภ์ ผลต่อมารดา มักเป็นชนิดรุนแรง และมีอาการมาก
ผลต่อเด็ก อาจจะทำให้แท้งได้
3. ผู้ป่วยบางราย โดยเฉพาะผู้สูงอายุ เด็กเล็ก ผู้ป่วยโรคเรื้อรัง เช่น โรคปอด
หรือโรคหัวใจ อาจเกิดอาการแทรกซ้อน เช่น ปอดบวม หลอดลมอักเสบ
หูชั้นกลางอักเสบได้มากกว่าคนอื่นๆ และอาจมีอาการรุนแรงถึงขั้นเสียชีวิตได้
การรักษาผู้ป่วยที่ไม่มีภาวะแทรกซ้อน ดูแลตัวเองที่บ้านได้โดย
- นอนพักผ่อนมากๆ ไม่ตรากตรำทำงานหนัก
- ดื่มน้ำเปล่า น้ำผลไม้ และน้ำหวานมากๆ หรืออาจจะดื่มน้ำเกลือแร่ร่วมด้วย
- รับประทานอาหารอ่อนๆ
- ไม่อาบน้ำเย็นเวลามีไข้สูง ให้ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัว เมื่อไข้ลงแล้วควรอาบน้ำอุ่นอีก 5 วัน
- เวลาไอ หรือจาม ควรใช้ผ้าปิดปากและจมูก
- หมั่นล้างมือให้สะอาด
- ในช่วงที่มีการระบาด ให้หลีกเลี่ยงจากที่สาธารณะ
สำหรับผู้ใหญ่ที่เป็นไข้หวัดใหญ่
- มีไข้สูงและเป็นเวลานาน
- หายใจลำบาก หรือหายใจหอบ
- เจ็บหรือแน่นหน้าอก
- หน้ามืดเป็นลม
- สับสน
- อาเจียน หรือ รับประทานอาหารไม่ได้
ผู้ป่วยที่มีอาการดังต่อไปนี้ ต้องเข้ารักษาในโรงพยาบาล
- มีอาการขาดน้ำ ไม่สามารถดื่มน้ำได้อย่างเพียงพอ
- ไอแล้วมีเสมหะมีเลือดปน
- หายใจลำบาก หายใจหอบ
- สีริมฝีปากเปลี่ยนเป็นสีเขียว
- มีไข้สูงมากจนมีอาการเพ้อ
- มีอาการไข้และไอ หลังจากที่อาการไข้หวัดใหญ่หายไปแล้ว
การรักษาในโรงพยาบาล
- ผู้ป่วยที่มีอาการขาดน้ำ แพทย์จะให้น้ำเกลือ
- ถ้ามีอาการคัดจมูก แพทย์จะให้ยาลดน้ำมูก
- ถ้าไม่มีโรคแทรกซ้อน ก็ไม่ควรให้ยาปฏิชีวนะ
ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะอาการหายภายใน 2-3 วัน ไข้จะหายภายใน 7 วัน
อาการอ่อนเพลียอาจจะอยู่ได้นาน 1-2 สัปดาห์
การป้องกัน
- ล้างมือบ่อยๆ
- หลีกเลี่ยงการเอามือเข้าปากหรือขยี้ตา
- อย่าใช้ของส่วนตัวร่วมกับผู้อื่น เช่น แก้วน้ำ
- หลีกเลี่ยงการสัมผัสใกล้ชิดเมื่อเวลาเจ็บป่วย
- เวลาไอหรือจาม ให้ใช้ผ้าปิดปากและจมูก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น